Hoe ontstaat mode?

Het zijn in zeer vele gevallen de mannen geweest die de mode hebben voorgeschreven.
Niet altijd als modeontwerpers, maar omdat de vrouwen zich nu eenmaal graag zo kleden dat de mannen dit waarderen.
Maar het modevraagstuk heeft heel wat meer kanten.
Natuurlijk zullen de grote modemagazijnen met nouveautés komen om die kooplust aan te wakkeren, dat is immers hun bestaan?
Zij maken daarbij gebruik van de menselijke kwaal van graag te veranderen.

Van een snelle verandering moet de industrie niets hebben, als zij eenmaal is ingesteld op een bepaalde soort kleding, dan wil zij daarvan graag een grote hoeveelheid produceren, want veranderen kost geld.
Geven de ontwerpers de toon aan? Ook niet, want zij zijn er ook van afhankelijk wat de industrie en wat het publiek accepteert.
Elk nieuw model wordt niet gewaardeerd.
Er worden 10-tallen nieuwe modellen gebracht, waarvan het publiek er slechts een enkele zal nemen.
De lange rok schijnt een goede kans te maken, ondanks de protesten, want wij hebben onze berichten niet alleen uit Amerika en Frankrijk, maar informaties gaven ons het inzicht dat ook de Skandinavische landen, België en Zwitserland deze modellen lanceren.
Maar er is waarschijnlijk nog maar zelden zo’n tegenstand geweest als juist nu.
Zelfs de Engelse regering bemoeit er zich mee.
Wij kennen geen voorbeeld in de geschiedenis waarbij de Engelse regering, die altijd zo nuchter en zakelijk is, zich op het glibberige pad van de mode en nog wel op dat der vrouwenmode waagt.
20 punten krijgen jullie, bepaalde de minister, meer kan er niet af.
Er zijn natuurlijk nog wel enkele andere voorbeelden te noemen van regeringsbemoeiing met de mode.
Zo heeft de Turkse regering destijds de fez afgeschaft en in China mochten de mannen geen staart meer in hun haren dragen.
Weg met de haardos.

Er is een andere dictator die de mode beïnvloedt, al is het dan ook slechts beïnvloeden.
De wil om deze heerser te volgen gaat heel ver.
Het is de film.
Wist u dat die aardige Deanne Durbin een leerverslindend monster is geworden?
In die rol kent u haar misschien niet. Maar zij was het die ons opknapte met de schoudertas.
Ze droeg deze in een film.
De vrouwen bekeken haar zeer belangstellend en de jonge man die in zijn meisje ook graag een Deanne zag had er geen bezwaar tegen dat zij een schoudertas aanschafte.
Intussen heeft Deanne maling gekregen aan schoudertassen, maar bij ons is deze mode nog lang niet geweken.
Hoeveel meter leer zouden de riempjes bij elkaar vergen?
Ook de kleding van filmsterren en toneelspeelsters vindt veel navolging.
De filmindustrie zoekt natuurlijk naar costumes die de aandacht trekken.
Ook zij onderhouden goede relaties met de mode-koningen en hebben vele ontwerpers in vaste dienst.

Navolging van bekende personen is niet iets van de laatste tljd.
Zou Schiller vermoed hebben dat de mannen nog altijd in de vakantie de voorkeur geven aan een Schiller-kraag boven het nauwsluitende boordje?
Is het geen smaad voor Garibaldi, de Italiaanse vrijheidsheld, dat het grote publiek hem slechts kent door een uit de mode geraakte bolhoed?
En Molière, de man die de mode-uitwassen zo belachelijk wist te maken in zijn toneelspelen, zal ook niet gedacht hebben dat wij nu nog Molière-schoenen dragen.
En hoeveel mannen, die graag wat meer fantasie zouden brengen in hun stijve kleding, verwensen de Franse minister Colbert, die ons met het colbertje heeft opgescheept, dat we tot in lengte van dagen zullen dragen?
Het Anthony Eden-snorretje en de Chamberlain-paraplu zijn creaties van deze eeuw.
Het is dus niet altijd juist, het ontstaan van een bepaalde mode toe schrijven aan een mode-ontwerper, een filmster of wie dan ook.
Er zijn verschillende andere invloeden die ieder op hun beurt zich doen gelden.